ng magcasing irog
sa hiya n~g sбquit sa lupa,i, lumubуg,
dalб ang caniang napulpуl na tъnod.

ЎSaang calan~gitan na pa-aquiat cayв
ang ating Florante sa tinamуng touб
n~gayуng tumititig sa ligayang muchб
n~g caniyang Laurang ninanбsa nasa.

Ano pa n~gayaуng gъbat na malungcуt[68]
sa apat, ay naguнng Paraiso,t, lugуd,
macailang hintуng canilбng malimot,[69]
na may hinin~gб pang sъcat na malagуt.

Sigabу ng toua,i, n~g dumalang dalang
dinin~gig n~g tat-lo cay Laurang bъhay,
nasapit sa Reino mula ng pumanao
ang sintang nag gъbat: ganitу ang saysay.

"Di lub-hбng nalaon niyaуng pag alismo
у sintбng Florante sa Albaniang Reino!
naringig sa baya,i, isang pнping gulу
na umalin~gaon~gao hangбng sa Palacio.

N~guni,t, dо mangyaring mauatasuatasan
ang bбquit, at hъlo ng bulongbulon~gan
parang isang saquнt na di mahulaan
ng mйdicong pantбs, ang dahil; at saan.

Dо caguinsбguinsб Palacio,i, nacubcуb
n~g magulуng baya,t, baluting soldados
Ўo arao nalubhбng caquiquilabot!
Ўarao na sinumpa n~g galit n~g Dios!

Sigauang malacбs niyaуng bayang gulу,
_mamatбy mamatбy ang hбring Linceo_
_na nagmunacalang gutumin ang Reino,t,_
_lag-yan nang Estanque ang cacani,t, trigo_.

Ito,i, cay Adolfong cagagauбng lahat,
at n~g magcagulу yaуng bayang bulбg
sa n~galan ng Hari ay isinambulat
gayуng уrdeng mula sa dibdib n~g sucбb,

Noуn di,i, hinugot sa tronong luc-lucan
ang Amб cong Hari at pinapugutan
їmay matouнd bagбng macapang-lulumay
sa sucбb na puso,t, nagugulуng bayan?

Sa arao ring yao,i, naput-lбn ng ulo
ang tapбt na loob n~g m~ga consejo
at hindо pumurуl ang tabбc na lilo
hangang may mabait na mahal sa Reino.

Umacyбt sa trono ang Condeng malupнt,
at pinagbalaan acу n~g mahigpнt,
na cong dо tumangбp sa haying pag-ibig
dustбng camataya,i, aquing masasapit.

Sa pagnanasa cong siya,i, magantihбn,
at sulatan quitб sa Etoliang bayan,
pinilit ang pъsong houag ipamalay
sa lilo, ang aquing ca-ayaua,t, suclбm.

Limбng bouang singcбd ang hin~ging taning
ang caniyбng sinta,i, bago co tangapнn;
n~guni,t, pinasiyбng tъnay sa panimdнm,
ang mag patiuacбl cundо ca dumatнng.

Niyari ang sulat at ibinigбy co
sa tapбt na lingcуd, n~g dalhнn sa iyу;
dо nag-isang bua,i, siyбng pagdatнng mo,t,
nahulog sa camбy ni Adolfong lilo.

Sa tacot sa iyу niyaуng palamara
cong acу,i, magbalнc na may hocbуng dalб[70]
n~g mag-isбng moui ay pinadalhбnca
n~g may Sellong sъlat at sa Haring firma.

Matanto co ito,i, sa malaquнng lumbay
gayбc na ang puso na mag-patiuacбl
ay siyбng pagdating ni Minandro namбn
quinubcуb n~g hocbу ang Albaniang bayan.

Sa banta co,i, siyang tantуng nacatangбp
ng sa iyo,i, aquing padalбng calatas
caya,t, n~g dumating sa Albaniang Ciudad,
Lobong nagugutom ang cahalintulad.

Nang ualбng magauб ang Conde Adolfo
ay cъsang tumauag n~g capoua lilo
dumatнng ang gabн umalнs sa Reino
at aco,i, dinalang gapъs sa cabayo.

Capagdatнng dito aco,i, dinadahбs
at ibig ilugsу ang puri cong ingat,
mana,i, isang tъnod na cong saбn bъhat
pumбco sa dibdib ni Adolfong sucбb...."

Sagуt ni Flerida "nang dito,i, sumapit
ay may napaquingang binibining voses
na paquiramdбm co,i, binibig-yбng sбquit[71]
nahambбl ang aquing mahabaguнng dibdib.

Nang paghanaping co,i, icбo ang nataуs
pinipilit niyaуng tбuong balaquiуt,
hindi co nabata,t, bininit sa bъsog
ang isang palasуng sa lilo,i, tumapos..."

Dо pa napapatid itуng pan~gun~gusap[72]
si Minandro,i, siyang pagdating sa gъbat
dala,i, Ejйrcito,t, si Adolfo,i, hanap
naquita,i, catoto Ўlaquнng toua,t, galбc!

Yaong Ejйrcitong mula sa Etolia
ang unang nauica sa gayуng ligaya[73]
_Viva si Floranteng hari sa Albania_
_Mabuhay mabuhay ang Princesa Laura_!"

Dinalб sa Reinong ipinag diriuang
sampu ni Aladi,t, ni Fleridang hнrang
capouа tumangбp na man~gag-binyбgan:
magca-casing-sinta,i, naraos nacasбl.[74]

Namatбy ang bun-yнng Sultan Ali Adab
noui si Aladin sa Perciang ciudad:
ang